Halverwege de jaren twintig betrok een jonge Franse interieurontwerper, Jean-Michel Franck, een 18e-eeuws appartement in een smal straatje op de linkeroever.Hij behandelde de renovatie ervan als de huizen van zijn high society-klanten, zoals de burggraaf en burggravin de Noailles en de Engelse schrijfster Nancy Cunard, waarbij hij de oorspronkelijke architectuur respecteerde maar haar het gedoe bespaarde.Het waren de roaring twenties - een decennium van exces - maar voor Frank was Sparta modern.
Frank liet zijn werklieden de verf van de eikenhouten panelen in Lodewijk XVI-stijl verwijderen, waardoor het hout bleek en korrelig bleef.Samen met zijn vriend en latere zakenpartner, meubelmaker Adolphe Chanot, creëerde hij een zeer sobere decoratie die kon wedijveren met die van een klooster.Het hoofdpalet is de lichtste neutrale kleur, van wit marmer met taupekleurige strepen in de badkamer tot de leren banken en zelfs de lakens die Franck op de eettafel van Lodewijk XIV gooide.Hij liet het parket van Versailles kaal, kunst en libertijnen werden verboden.Zijn huis was zo verlaten toen Jean Cocteau op bezoek kwam dat hij naar verluidt grapte: "Charmante jongeman, het is jammer dat hij is beroofd."
Frank verliet het appartement en verhuisde in 1940 naar Buenos Aires, maar helaas leed hij tijdens een reis naar New York in 1941 aan een depressie en pleegde hij zelfmoord.De iconische duplex is sindsdien van eigenaar veranderd en verschillende keren gerenoveerd, onder meer door minimalist Jacques Garcia, waarbij de meeste afdrukken van Frank zijn gewist.
Maar niet allemaal, ontdekte de Parijse ontwerper Pierre Yovanovitch tijdens een recente renovatie van een Frans huis.De onbewerkte eikenhouten lambrisering en boekenkasten bleven behouden, evenals het lichtroze marmer van de lobby.Voor Yovanovitch was het genoeg om te voldoen aan de wens van de klant om de sfeer van het huis terug te brengen "naar Jean-Michel Franck - iets moderners", zei hij.
Deze taak is zeer complex en vormt een enorme uitdaging."Ik moest de essentie van Francks werk vinden en tot leven brengen", zegt Yovanovitch, die de gewaardeerde Jean-Michel Franck-commissie adviseerde tijdens het project.“Poseren als iemand anders is niet mijn interesse.Anders zouden we bevroren zijn in de tijd.We moeten de geschiedenis respecteren, maar ook evolueren - dat is waar het leuk is.Creëer een appartement dat niet overdreven verfraaid of overdreven is.Iets simpels en ingewikkelds.Ding".Het appartement van Jean-Michel Franck, maar dan in de 21e eeuw.
Yovanovitch begon met het herontwerpen van de duplex van 2500 vierkante meter.Hij liet de twee belangrijkste salons zoals ze waren, maar veranderde veel van de rest.Hij verplaatste de keuken van een verre hoek naar een meer centrale locatie – zoals het geval was in de oude grote Parijse appartementen, “omdat de familie personeel had”, legde hij uit – naar een meer centrale locatie, en voegde een keuken toe met een ontbijtbar. .eiland platform."Nu erg blij," merkte hij op.“Het is echt een familiekamer.”Hij verbouwde de voormalige keuken tot gastenbadkamer en damestoilet, en de eetkamer tot logeerkamer.
"Ik werk vaak aan huizen uit de 17e en 18e eeuw, maar ik geloof dat ze in onze tijd moeten hebben geleefd", zegt Yovanovitch.“De keuken is tegenwoordig belangrijker.De familiekamer is belangrijker.Vrouwen hebben meer kleding dan voorheen, dus hebben ze grotere kleerkasten nodig.We zijn materialistischer en verzamelen meer dingen.Het dwingt ons om decor op een andere manier te benaderen.”
Bij het creëren van flow speelde Jovanovic met de ongewone ontwerpkenmerken van het appartement, zoals een kleine ronde toren waar hij het thuiskantoor van zijn vrouw plaatste met een halvemaanvormig bureau, en een raamloze trap naar de tweede verdieping, waarvoor hij een prachtig fresco liet maken dat doet denken aan van ramen en lijstwerk., en een terras van 650 vierkante meter - een zeldzaamheid in Parijs - dat hij verbindt met de woon- en eetkamer, waardoor hij, zoals hij het uitdrukt, 'in en uit' is.“
Posttijd: 23 mei 2023